BLOSJE

GRATIS VERVOLGVERHAAL

1.

‘Belle?’

‘Waar is dat Beest? Wrrraaauw!’

‘Luna?’

‘Te jong.’

‘Daisy?’

‘Te blond.’

‘Het maakt niet uit welke naam je kiest, ze selecteren toch op je profielfoto.’ Mijn beste vriendin Ree, “becca” is er vrij snel vanaf gevallen, trekt haar neus op voordat ze een slok van haar verse muntthee neemt.

‘Hoe vind je deze?’ Ik schuif mijn telefoon naar haar toe. ‘Ziet er best professioneel uit toch?’

‘Je lijkt…’ Ze trekt haar mond in een knoopje.

‘Zeg het maar, ik kan het hebben.’ Ik druk mijn bril verder op mijn neus. Geen idee waarom ik haar mening opeens zo belangrijk vind.

‘…wanhopig?’ Een lachje trekt aan haar mondhoek.

‘Ik had op knapper gehoopt.’ Ik prop het speculaasje dat een paar seconden in mijn thee heeft gehangen in mijn mond. De weke smurrie valt uiteen op mijn tong, tintelend komen de smaakpapillen tot leven.

‘Je kijkt zo zwoelerig.’ Ree vernauwt haar ogen en draait haar hoofd een kwartslag. ‘Misschien komt het door de bril,’ zegt ze overpeinzend.

‘Dit is een dating-app. Je wordt gekeurd op je sexappeal.’ Ik neem een slok van mijn Rooibos-thee die nog net iets te warm is. ‘Stel je voor dat niemand me naar rechts swipet?’ Ik word opeens heel onzeker over dit hele gebeuren.

‘Trek je hiermee niet de verkeerde mannen aan?’ Ze schokschoudert. ‘Die alleen maar seks willen?’

‘Het is zes maanden geleden, ik snak naar een one-night-stand.’ Volgens mij durf ik nog niet eens een avond af te spreken, maar eerst moet ik maar eens zien dat iemand mij een berichtje stuurt. Ik knik naar haar lege glas.

‘Ja, graag.’ Ree loopt met me mee naar balie waar we achteraan de rij aansluiten. Het koffiemeisje houdt een kannetje onder een metalen pijpje die met luid geraas melk braakt en stoom spuwt. ‘Op den duur wil je toch iets serieuzer dan dat neem ik aan?’

‘Ik wil niet te hard van stapel lopen.’

Voor ons draait een vrouw van middelbare leeftijd, zo’n aanduiding voor alle vrouwen boven de dertig tot de gerechtige pensioenleeftijd bereikt is, naar ons om en neemt ons uitvoerig op. Dan rimpelt ze haar neus en snuift. Als ze terug is gedraaid, rolt Ree met haar ogen en smoort een lach achter vlakke hand. ‘What the fuck?’ hoor ik haar mompelen.

Alleen al om die feeks een hak te zetten ga ik op iets luidere toon verder. ‘Na die eenzame opsluiting van vijftien jaar in dat schuurtje bij die seriemoordernaar ben ik mijn vertrouwen in het mannelijke geslacht compleet verloren.’ Ik pers mijn lippen op elkaar als Ree’s blik de mijne kruist. Nu hebben we niet alleen de aandacht getrokken van grijze uitgroei voor ons, maar ook nog eens van alles binnen een meter gehoorafstand, inclusief het meisje achter de balie. Het is zo’n blik van medelijden vermengt met ongeloof en iets van afkeuring. ‘Grapje,’ zeg ik snel en voel een blos van mijn hals naar mijn wangen kruipen. ‘De laatste keer dat ik een date had, was niet zo’n succes.’ Ik blik opzij naar Ree wanneer we een stukje verder naar voren schuifelen.

Naast me hoor ik het koffiemeisje vragen: ‘Wat mag het zijn?’

‘Spa Blauw en een muntthee.’ Ik geef haar mijn pasje, hopelijk staat er genoeg op. Mijn gedachten dwalen naar de laatste date waarvan ik dacht dat ik die voorgoed van mijn harde schrijf had gewist.
Roy.
Hij had zijn naam met een flinke portie Gooise attitude uitgesproken, maar liet mij mooi aan het einde van het viergangendiner met de rekening zitten. Ik kwam er pas achter toen de ober mij verzekerde dat er echt niemand meer op de toiletten zat en dat mijn angst dat hij dood op de pot zat ongegrond was omdat alles al door de keukenmeid was schoongemaakt en er echt niemand meer was, ook niet was weggmoffeld in de steeg om negatieve recensies te voorkomen. Iedere idioot had kunnen bedenken dat ik een duur blauwtje had gelopen. Nou was het gesprek niet echt soepel gegaan, maar dat had ik verweten aan de zenuwen. Na een twee jaar om dit gebeuren zitten treuren in mijn bezemkast die mijn kamer in het studentenhuis is, flixen en me volproppen met troostvoer waardoor ik van maatje veertig naar vierenveertig ben gemuteerd, had ik er genoeg van en heb ik Ree om hulp gevraagd. Wat moest er wel niet van me worden als ik vijftig was? Dit was de tijd om te genieten, uit te gaan en allerlei seksstandjes uit te proberen om er zeker van te zijn dat ik hetero of bi of gay ben en dat ik zekers te weten niet op mannen in een leren pakje met een bal in hun mond geil.

Ree had zich opgeworpen hulpverlener en na een uitvoerige preek dat ik me nooit meer door zo’n sneu figuur uit het veld mag laten slaan, had ze Tinder voorgesteld. ‘Jij doet het gewoon beter op afstand en als het niks is, is contact verbreken zoveel makkelijker dan in het echt. Perfect om mee te beginnen. Jij bent net een diesel die eerst op gang moet komen,’ had ze er grinnikend aan toegevoegd. Geen idee wat ze daarmee bedoelde.

‘Waarom gaan we eigenlijk niet op het terras zitten? Het is zo’n heerlijk weer.’ Ze knikt naar de grote ramen met daarachter de zwarte parasols die het licht van de felle lentezon blokkeren.

‘Ik moet iedere splinter UV -straling vermijden,’ zeg ik wijzend naar mijn gezicht. Mijn huid heeft nog steeds niet het oude kleurtje terug.’ We lopen terug naar ons vertrouwde plekje bij het grote schoolbord waarop alle koffie, thee en zoetigheden staan beschreven. Ik neem zoals altijd de stoel bij het raam. ‘Wist ik veel dat factor tien niet genoeg was.’

‘Aan zee gaat het altijd harder, vooral met dat rode haar van je.’ Ree neemt een slok, beseft zich dan pas dat het kokende amper is afgekoeld in die halve minuut en slaakt een kreetje. Met een pijnlijke blik op mij trekt ze haar bovenlip naar binnen. ‘Au.’

‘Ik kan veinzen dat het een nieuwe Insta-filter is,’ zeg ik mompelend.

‘Natuurlijk!’ Ree klapt jubelend met haar handen, verschillende mensen kijken verbaasd achterom.

De vrouw van middelbare leeftijd mompelt iets tegen haar vriendin en knikt naar ons, waarop die een meelijwekkend gezicht trekt. Ik kan het niet laten om een fantoomtraan weg te vegen.

‘Dat is het,’ zegt Ree op fluistertoon als ze naar voren buigt om de afstand te verkleinen. ‘Blosje!’

Het gesprek valt stil als ik de naam even rond laat zingen in mijn hoofd. ‘Als in blozen?’ Ik trek een wenkbrauw op.

‘Rood, wulps en liefjes tegelijk,’ kirt ze en haakt haar vinger om een rode lok. ‘Dekt precies de lading.’

‘Dat dekken bevalt me wel.’ Ik werp haar een zwoele blik waarna we allebei proestend in lachen uitbarsten.

‘Als je die laatste foto doorstuurt, maak ik er een illustratie van.’ Glimlachend nipt Ree van haar thee. ‘Au.’ Ze trekt haar gezicht in zielige puppy die daags voor de zomervakantie in het bos aan een boom is vastgebonden. ‘Blijft pijnlijk zo’n verbrande lip.’

‘Daar kan ik over meepraten,’ zeg ik en druk de huid van mijn wang in die direct protesteert.

‘Blosje en Diklip,’ zegt Ree lachend en duwt haar lip naar voren. We schateren het uit. Middelbare troela schudt afkeurend haar hoofd en trekt een zuur gezicht, het bejaarde stel naast ons kan de humor er gelukkig wel van inzien en glimlacht zuinig.

‘Laat de wasbordjes maar komen!’

#

Een dag later heeft Ree mijn foto omgetoverd tot een te zonnige illustratie van een verleidelijke meid met iets te volle borsten, maar wel kapot leuke blosjes op haar wangen. Het verontrustende is dat ik me er ergens wel in herken. Ik stuur dikke duimen terug en prijs haar om haar talent om zoiets kunstigs in zo’n korte tijd voor elkaar te krijgen, terwijl je midden in de tentamens zit. Natuurlijk komt die foto net binnen wanneer ik bij college zit, waardoor ik pas mijn profiel kan aanmaken als ik weer terug op mijn kamer ben. Ik staar naar mijn telefoon en bijt op de binnenkant van mijn lip. Ga ik dit echt doen? Hoe verder ik kom, hoe warmer ik het krijg. Ik breng mijn handen tegen mijn wangen die gloeien, ik doe mijn naam nu al eer aan.

Ik trek de kleren van mijn bed en gooi ze in de wasmand. Als ik wat cola heb ingeschonken en mijn broodje gezond uit het papieren tasje heb gehaald, plof ik op het matras en begin al scrollend te eten. De lentezon piept door een kier tussen de gordijnen en penseelt een gouden gloed over het weinige dat in mijn kamer staat: bed, bureau, kast. 

Aandachtig bekijk ik de illustratie nog een keer. Is dit niet veel te kinderlijk? Misschien moet ik ook maar wat echte foto’s uploaden voordat ze denken dat ik een of andere jubelende puber ben of zo lelijk dat ik alleen een illustratie durf.

Ik slaak een diepe zucht. Daar gaan we. Naam… foto… Tot slot de tekst. Shit. Wat is dit moeilijk. Ik app naar Ree.

Help! Profieltekst: Hoi! Leuk dat je mijn profiel bekijkt. Wel of niet?

Ze reageert direct.

Saai, treurig, doet bijna iedereen

Ik wis de regel.Ik ben een….?Wat? Een muts, een giechelkont, een zielepiet… er komen natuurlijk alleen maar ideeen in mijn hoofd die nergens op slaan. Ik staar naar het scherm. ‘Dit wordt helemaal niets!’ Nijdig smijt ik mijn telefoon op het voeteind.

Wat een stom gedoe! Ik ben er klaar mee!

Ik ben helemaal niet goed met openingszinnen, dat doen jongens altijd. Direct geef ik mijzelf op mijn donder voor de ouderwetse gedachte. Ik gluur naar mijn telefoon. Na een paar seconden schiet ik naar naar de achterkant van het bed. Prima. Als het dan toch tijd wordt om het eens anders te doen, om eindelijk van die stereotype gedachten verlost te zijn, dan kunnen ze het krijgen ook. Nijdig begin ik te typen, verwijder direct de helft omdat die vol dikke vinger-fouten zit en begin weer opnieuw.

‘Kom maar op met die leuke openingszin!’ Ik druk op de enter-knop, mijn mond verbreed. ‘Niet slecht, Blosje.’

#

Bart
25
Wat een gedoe dit…
1.98 (zonder hakken 😉
Humor
Lief

Blauwe ogen onder een tarweblonde haardos kijken me indringend aan. Een veeg naar rechts.

Dennis
32
Dominant met zachte hand
Streng en rechtvaardig

Op een of andere manier is dit best intrigerend, toch heb ik geen zin om in een of ander vijftig tinten grijs avontuur te belanden. Voordeel van de twijfel. Rechts.

Job
29
Misschien niet moeders mooiste maar heb wel een gouden hartje.
Grote dierenvriend.

Het is niet omdat hij kaal is of omdat hij een spitse neus heeft, het is gewoon afkeer op eerste gezicht. Een vlugge links.

De lading mannenfoto’s gaat maar door, de app is duidelijk gericht op beeld en niet op tekst, gezien de grote foto’s met de drie regels eronder. In het begin staat deze hele keuring me tegen, maar als ik er langer over nadenk, moet ik bekennen dat ik in de kroeg niet anders doe: ik beoordeel potentiele kandidaten ook eerst op hun uiterlijk voordat ik begin te flirten.

Na een half uur heb ik er genoeg van. Ik heb vier mannen naar rechts gepleurd. Ik neem een slok van mijn goedkope Aldi wijn en prop een stukje geitenkaas naar binnen die ik van Sofie heb gepikt, omdat hij al dagen in de gezamenlijke koelkast lag te meuren. Flirten met een jogging, hoodie onder het genot van goedkope bocht en kaas. Hoe heerlijk kan het zijn?

Mijn telefoon pingt. Een match!

Ik krijg spontaan kriebels in mijn buik. Dennis vindt jou ook leuk, verschijnt er op het scherm. Even twijfel ik of ik de app zal sluiten. OMG… Wat moet ik doen? Wat moet ik in hemelsnaam zeggen? Dan zie ik dat hij begint te typen. Het gekrioel in mijn buik wordt enthousiaster en het lijkt net of iemand de thermostaat naar standje maximaal heeft gedraaid.

Een simpel berichtje verschijnt op mijn scherm.

Hoi, zin om te kletsen?

Gelukkig geen flitsende openingszin, dan was ik al direct afgeknapt. Met trillende vingers begin ik de typen.

Ja

Direct slaat de twijfel weer toe, misschien was dat niet enthousiast genoeg.

Of is dat te simpel? Ik begin velletjes van mijn lip te plukken.

Ja krijg ik terug.

Leuk, Dennis heeft humor.

Vertel eens iets over jezelf

Ik frons. Hij is wel heel direct. Aangezien het mijn eerste match en chat is, moet ik misschien niet al te kieskeurig zijn en hem het voordeel van de twijfel geven. Tenslotte heeft hij toch maar mooi voorkomen dat ik met angstzweet zat te wachten tot ik werd geliked waarbij iedere minuut langer waarschijnlijk een mokerslag voor mijn zelfvertrouwen was geweest.

Tweeëntwintig, student, alle romantische films al gehad op Netflix en nu klaar voor mijn Prince Charming

Zodra ik op de enter-knop druk trek ik mijn gezicht in een grimas. Dat klinkt zo… puber.

Gelukkig begint hij te typen, in spanning wacht ik zijn bericht af.

Klinkt goed. Wanneer?

Ik duw mijn rug tegen de muur en laat de amberkleurige vloeistof walsen in mijn beker. Pas op, Dennis, je bevindt je op glad ijs.

Kennelijk vindt hij de stilte onaangenaam, want hij begint weer te typen.

Wat ben je aan het doen?

Als hij nu maar niet vraagt wat ik aan heb of voorstelt om telefoonseks te doen, want dan flikker ik hem alsnog via de linkerkant van mijn scherm af.

Appen met jou!

Haha, ja bijdehandje! En wat nog meer?

Ik kijk op van mijn scherm. Wat kan ik het beste doen: gevat reageren? Bedhangen in mijn hoodie of moet ik veinzen dat ik hele sexy lingerie aan heb en dat ik net mijn neus aan het poederen was toen hij appte. Ik glimlach. Nee, dat doet geen een student. Misschien had ik beter kunnen zeggen dat ik werkte. Lezen klinkt ook zo saai. Jemig, ik ben het opeens helemaal met Bart eens: wat een gedoe! Ik hou het nog wat vaag.

Ik had vandaag veel colleges en een essay, ben leeg. Jij?

Ik lees een boek. Wat studeer je?

Het boek is pluspunten, maar ik heb helemaal geen zin om mijn studie te bespreken. Laat ik het eens over een andere boeg gooien. Ik prop de laatste kruimels kaas in mijn mond en net voordat ik wil naspoelen proef ik een schimmelsmaakje die niet helemaal in het paletje aan smaken thuishoort.

Wacht ff, heb net mijn mond vol en het voelt niet goed dus even uitspugen

Ik spring van bed, gris een plastic zakje waar nog een halfgegeten boterham in zit uit de afvalemmer en spuug het stukje zeemlerenlap met het bosgrondsmaakje er in. Gatverdegatverdegatver. Gelukkig zit er nog wat prikloze cola light in het blikje op mijn bureau dat de ergste schimmel wegspoelt. Gore gatver.

Wanneer ik weer geinstalleerd ben kijk ik naar mijn telefoon. Niks. Misschien heb ik iets… Shit! Mijn vingers vliegen over het scherm.

Bijna vergiftigd door een geitekaasje met schimmelambities typ ik er snel achteraan. Mijn wangen worden warm. Wat een drama, dit. Echt iets voor mij. Nu sta ik bekend als die geile meid met die mond vol.

Dennis blijft stil. Mijn eerste echte match die gillend wegrend. Ik zet mijn telefoon uit en plof op achterover op mijn bed. Hopelijk heeft Netflix weer een nieuwe serie toegevoegd, want ik heb echt behoefte aan romantiek met een goede afloop.

#

Lars
34
Op zoek naar die ene
Positief en lief

Wat een zuur gezicht. Positief ingesteld mijn reet. Links.

Richard
32
Bier zoekt wijn
Klusser

Deze gozer plaatst alleen maar foto’s met zijn hond. Links.

En deze met zijn kinderen. Niet. Doen. Links.

Zojuist heb ik het laatste beetje kant-en-klare lasagne naar binnen gewerkt. Ik had mezelf beloofd te gaan lijnen, maar door chatten met Ree had ik de lunch gemist en toen ik net naar mijn kamer fietste had ik zo’n erge honger dat ik onmogelijk alleen maar groenvoer naar binnen kan werken, ik zou halverwege de avond meer chips dan goed voor me is gaan bunkeren. Mijn jeans splijt zowat mijn buik in tweeen, ik maak het bovenste knoopje los. Ik heb deze week zes keer de app verwijderd en weer geinstalleerd, ik heb nog nooit zo getwijfeld over iets. Na mijn blunder met Dennis vertrouw ik mijzelf niet meer.

Mijn telefoon pingt.

Ik kwam net Maartje tegen. Weet je wie er ook op die datingsite zit? De vriend van Helma. Dat zegt zij tenminste. Kun jij even checken?

Ik slaak een diepe zucht en open de app. Naam?

Robin uit Hendrik Ido Ambacht. 23 jaar

Niet slecht. Ik houd mijn hoofd iets schuin. Helemaal niet slecht. Maar bezet dus. Jammer.

Bruine krullen, beginnend baardje?

Yep

Ik vergroot zijn profielfoto. Hij heeft een pukkel net naast zijn neus. Zo’n vette met een kopje. Gatver. Ik schuif mijn lasagne weg. Moet ik contact leggen?

Graag. Even blijft het stil, dan begint ze weer te typen. Effe uitzoeken of hij wil daten

Ik swipe hem naar rechts en wacht gespannen af, Na een paar minuten begin ik Ree te appen. Geen reactie. Lijkt niet actief.

Oke, thanx

Ik ben ondertussen alweer verder gegaan, als ik er toch op zit…

Toby
26 jaar
Zullen we pingen?
Lekker eten, filmpje, knuffelen en we zien wel waar we eindigen.

Oei, wat een knapperd. Rechts. Als dat een match wordt…Maar wie hou ik hier eigenlijk voor de gek? Ik verlaag mijn blik naar de bult die uit de opening van mijn jeans puilt die een eerste trimester suggereert. Ik word echt veel te dik. Shit.

Heerlijke rondingen, voeg ik aan mijn profiel toe. Sommige mannen geilen daarop. Dan overvalt me weer de twijfel. Is dat wel zo? Ik heb een erotisch getinte opmerking gemaakt, nog niet eens bewust, en mijn eerste match pleurde me links van het scherm af. Eigenlijk is dit hele gedoe ook te absurd voor woorden, misschien moet ik het allemaal niet zo serieus nemen. Ik grinnik. Laat ik eens gek doen.

Lengte: eenmeterzesenzestig zonder hakken
Gewicht: achtenzestigkilo. Zonder borsten.

Ik ga weer verder met swipen. Tattoos in de nek. Nee, doe maar niet. Links.

Ping… Match!

Het zal toch niet… Ik klink op de meldingen. OMG… de knapperd heeft mij ook geliked. Waarom? Wat maakt het uit? Ik ga er eens even goed voor zitten en trek mijn benen op het bed..

He, hoe gaat het?

Misschien heeft hij de verkeerde een berichtje gestuurd?

Weet je zeker dat je mij bedoelt? Het is vast de borsten-opmerking. Of de rondingen.

Leuke tekening. Zelf gemaakt?

Vriendin

Ze heeft talent. Lijkt sprekend op de foto’s

Hemel, hij heeft dus mijn profiel helemaal bekeken. Nu geen stomme opmerkingen maken, want deze gaat echt zeer doen als ik die verlies. Laat hem maar leiden.

Maar dan overvalt me een tsunami van twijfel. Wat denk ik wel, dat zo’n gast mij echt leuk vindt? Ik maak een sissend geluid. Hij wil vast seks of chatten over seks. Ik krijg zweethanden, mijn adem stokt en het nerveuze gevoel in mijn buik maakt me misselijk. Dat of ik heb te veel gegeten. Ik spring van het bed af en prop het aluminium bakje met de laatste restjes lasagna in de pedaalemmer. Ik neem een laatste slok van mijn cola zero en dunk het blik bovenop het bakje. Misschien moet ik er gewoon mee kappen.

Huisgenoten alarm. Spreek je later?

Laters

Direct als ik de app sluit, heb ik alweer spijt. Krijg ik eindelijk een leuke match, durf ik niet. Wat voor wanhopig wrak ben ik geworden? Vroeger had ik helemaal geen last van dit soort neurotische trekjes, als ik een leuke jonge zag, durfde ik er zelfs op af te stappen, maar nu reageer ik net als een kleuter op zijn allereerste schooldag.

Ik plof op mijn bed en open mijn chromebook om de volgende aflevering van de serie te starten die ik aan het volgen ben op Netflix. Direct na de openingsmuziek glijden mijn gedachten weer naar het knappe gezicht van de match. Misschien heeft hij wel een nepfoto gebruikt van een of andere B-acteur. Is hij in het echt ietsjes meer dan de foto doet vermoeden, dat zou pas een echte match zijn gezien de rijkelijke omvang die ik aan het kweken ben. Dito onderkin, uitpuilend vet en een weegschaal die iedere dag kreunt door de hoeveelheid geweld die hij krijgt te verduren. Misschien is Toby een puber die nog bij zijn moeder woont. Gatver! Die gedachte laat me bijna echt kotsen.

Wat zorgt er toch steeds voor dat ik bij een match volledig blokkeer? Misschien heb ik bindingsangst? Of verlatingsangst? Of een uitzonderlijke combi van beiden? Voor het leven getekend door mijn traumatische ervaring na een rampzalige date. Ik mag hopen van niet.

Ik zet de serie op pauze en pak mijn telefoon om Ree te appen. Zij weet vast wel hoe ik dit moet doen.

Ik heb een match. Te knap, durf niet te appen

Het duurt even voordat ze reageert, Ree is zit normaal zowat iedere seconde op Whatsapp, alleen als ze tentamens heeft kan het een paar minuten duren voordat ze reageert. Net wanneer het stelletje in de serie eindelijk gaat zoenen, pingt mijn telefoon.

Wat weet jij van de psychologie van de koper?

Fronsend staar ik naar het scherm. Gaat dit over Tinder?

Nee. Morgen tentamens, mijn hoofd zit vol en ik krijg er niks meer bij. Snak naar een simpele samenvatting.

Een lachje trekt aan mijn mondhoeken. Psychologie van een koper zit niet in het pakket psychologie.

Klinkt heel logisch

Hij kent je niet, hij ziet je niet, en als het niks is flikker je hem naar links.

Ree is alles wat ik niet ben: nuchter, grappig en niet bang om een keer op haar bek te gaan.

Zo simpel?

Yep

Ik open de app, aarzelend hangt mijn duim boven het icoon. Grommend spring ik van het bed, zwaai de deur open en loop naar de gezamenlijke keuken waar Droepie en Majoor zitten te schaken. 

Droepie heeft zijn bijnaam te danken aan zijn altijd zielige puppy-ogen, zelfs als hij schaterlacht ziet hij er nog droepie uit en Majoor volgt een opleiding in het leger, niet als Majoor, maar we vergeten steeds welke titel hij nu wel heeft, sergant of korperaal of zoiets, maar dat bekt veel minder lekker. Bovendien vond Jolijn het wel tof om moeilijke dates het huis uit te kunnen werken met de zin: ‘Je moet vertekken voordat Majoor thuiskomt, want anders…’  Volgens haar is er geen grotere afknapper te bedenken dan dat.

‘He.’

‘Hoi.’

Ik groet ze terug met een glimlach. ‘Wie gaat er winnen?’

‘Daar is het nog te vroeg voor,’ zegt Droepie met een diepe rimpel tussen zijn wenkbrauwen geplakt.

Majoor dus. ‘Hebben jullie wel eens een e-date gehad?’ vraag ik zo nonchalant mogelijk terwijl ik mezelf moed inschenk.

‘Is dit een voorstel?’ Majoor verlegd zijn aandacht van het schaakbord naar mij en draait een kwartslag op zijn stoel. ‘Want je weet het, ik ben…’

Ik steek een hand op om de rest van zijn woorden te smoren. ‘Ja ja, jij biedt je maar al te graag aan. Weet je dat als iets zo makkelijk voor het oprapen ligt het helemaal niet meer aantrekkelijk is?’

‘Zegt ze nou dat ik lelijk ben?’ vraagt Majoor aan zijn schaakmaatje.

Droepie haalt een keer zijn schouders op. ‘Ik denk dat jij haar hebt betaald om net nu de keuken in te lopen en om mij af te leiden zodat ik die slimme zet van je mis en dan kun jij mijn koningin schaakmat zetten, maar weet je… ik ben niet van gisteren.’ Hij steekt beschuldigend een vinger naar me uit. ‘Jij date nooit, je had veel beter een of ander smoesje kunnen bedenken dan dat, want ik kijk er dwars doorheen!’ En na die laatste woorden verzet Droepie zijn toren. ‘Dat zal je leren.’

‘Jullie zijn allebei gestoord. Ik heb geen reet aan jullie.’ Nippend loop ik starend naar het scherm van mijn telefoon terug naar mijn kamer. Ik hoor Majoor nog net tegen Droepie mopperen dat hij zijn kamergenoot nooit zoiets zou flikken.

Ik plof met een diepe zucht terug op het bed. Ik zal dit varkentje dus zelf moet wassen.

*wordt vervolgd*